ایستگاه صلواتی یکی از نقاط شاخص در مناطق جنگی و مرتبط با دفاع مقدس بود که حال و هوای خاصی داشت و به جرات می توان گفت که از بهترین مکان هایی بود که رزمندگان از همه یگان های رزم به آنجا مراجعه می نمودند و از حال و هوای هم آگاه می شدند. در ایستگاه های صلواتی دوران دفاع مقدس چنان صفا و صمیمیت حاکم بود که اصلا رنگ لباس و اینکه مراجعه کننده به کدام یگان تعلق دارد اصلا مطرح نبود و رزمندگانی هم که همدیگر را نمی شناختند خیلی گرم و صمیمی با هم برخورد می کردند و کسانی هم که در ایستگاه صلواتی مشغول خدمت بودند بسیار مهربان و دلسوز بودند و هر رزمنده ای که به ایستگاه صلواتی وارد می شد او را به مانند آهویی خسته و تشنه می دیدند و سریعا به پذیرایی از او مشغول می شدند و برایشان مهم نبود او از چه یگانی می باشد و از چه جایگاهی برخوردار هست. اصلا ذات ایستگاه صلواتی دوران مقدس موجب صفا و صمیمیت و یکدلی می شد و رزمندگان را به وحدتی زیبا و با دوام سوق می داد. در ایستگاه های صلواتی امکاناتی وجود داشت که به رایگان در بین رزمندگان توزیع می شد. وسعت این امکانات که توسط مردم و در قالب کمک های مردمی فرستاده می شد، در همه جا یکسان نبود اما چون از طرف مردم تامین می شد، رنگ و لعاب دیگری داشت که هنوز خاطره های آن از ردیف گفتنی های پر مخاطب می باشد. این وبلاگ می خواهد مقایسه ای داشته باشد با ایستگاه های صلواتی در سال های دفاع مقدس و ایستگاه های صلواتی در حال حاضر که اصلا قابل مقایسه از لحاظ اثرگذاری نیست.